MENU

ไทย

EN

ใต้เรือนยอดศิลปะไทยร่วมสมัย

ทำความเข้าใจโลกศิลปะไทยผ่านการวิเคราะห์ฐานข้อมูลนิทรรศการกลุ่ม

“ใต้เรือนยอดศิลปะไทยร่วมสมัย” (Understory Layer of Thai Contemporary Art World) สำรวจความสัมพันธ์ของโลกศิลปะร่วมสมัยจากฐานข้อมูลนิทรรศการกลุ่ม 857 นิทรรศการ ใน เดอะ คาโนปี้ โปรเจกต์ ด้วยเหตุที่ศิลปะไทยร่วมสมัยไม่ได้แสดงออกถึงความงามหรือสุนทรียะเท่านั้น แต่ยังสะท้อนและหยิบยกประเด็นทางสังคมในแต่ละยุคมาวิพากษ์ ตีความ ดัดแปลง และนำเสนอผ่านผลงานศิลปะ อันสามารถกระตุ้นให้เกิดบทสนทนา ตลอดจนเปิดประเด็นข้อถกเถียงอันหลากหลายมากขึ้น การพิจารณาประวัติศาสตร์นิทรรศการในฐานะที่เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์ช่วยสะท้อนให้เห็นถึงโครงสร้างของโลกศิลปะ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในแวดวงศิลปะ ไม่จำกัดเฉพาะศิลปินผู้สร้างผลงานศิลปะ และที่สำคัญสามารถเชื่อมโยงศิลปะกับมิติอื่นๆ ในสังคม ทั้งที่เกิดขึ้นในอดีตและยังสามารถจินตนาการถึงอนาคตได้ เดอะ คาโนปี้ โปรเจกต์ รวบรวมข้อมูลประวัติศาสตร์นิทรรศการกลุ่มของศิลปะไทยร่วมสมัย ตั้งแต่ พ.ศ. 2517-2565 พร้อมการวิเคราะห์บทบาทของกลุ่มคนและองค์กรในโลกศิลปะที่เกี่ยวข้องกับการสร้างนิทรรศการ ได้แก่ พื้นที่ทางศิลปะ เทคนิคทางศิลปะ ภัณฑารักษ์ และบริบททางสังคม อินโฟกราฟิกชุด “ใต้เรือนยอดศิลปะไทยร่วมสมัย” ชวนคุณสำรวจข้อมูลผ่านบทวิเคราะห์ใน 5 มิติ ได้แก่ 1. พื้นที่ทางศิลปะ 2. เทคนิคทางศิลปะ 3. ภัณฑารักษ์ 4. บทบาทของผู้สนับสนุน 5. บริบททางสังคม

อ้างอิงข้อมูล : รวบรวมและวิเคราะห์จากฐานข้อมูลนิทรรศการกลุ่มศิลปะไทยร่วมสมัย จำนวน 857 นิทรรศการ เก็บข้อมูลตั้งแต่ พ.ศ. 2518 ถึง ตุลาคม พ.ศ. 2565 โดยโครงการการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพัฒนาการศิลปะร่วมสมัยและการมีส่วนร่วมของสังคมในภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1970 จนถึงทศวรรษ 2010 ข้อมูลดังกล่าวจึงไม่ได้สะท้อนจำนวนและภาพรวมของนิทรรศการกลุ่มศิลปะไทยร่วมสมัยทั้งหมด

สำรวจบทวิเคราะห์ตามมิติ

พื้นที่ทางศิลปะ

เทคนิคทางศิลปะ

ภัณฑารักษ์

ผู้สนับสนุน

บริบททางสังคม

ภาพรวมของชุดข้อมูลนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่มในประเทศไทยจากฐานข้อมูลพื้นที่ทางศิลปะ

จากจำนวนนิทรรศการกลุ่มตามฐานข้อมูลทั้งหมดจำนวน 857 นิทรรศการ ตั้งแต่ พ.ศ. 2517 - 2565 สามารถแบ่งออกเป็นนิทรรศการที่เกิดขึ้นในประเทศไทยจำนวน 748 นิทรรศการ และนิทรรศการที่มีศิลปินไทยหรือภัณฑารักษ์ไทยเข้าร่วมในต่างประเทศจำนวน 108 นิทรรศการ นิทรรศการที่จัดแสดงในประเทศเดียวจำนวน 101 นิทรรศการ นิทรรศการที่จัดแสดงมากกว่า 1 ประเทศจำนวน 7 นิทรรศการ พ.ศ. 2564 ช่วงที่โควิด-19 แพร่ระบาด มีการจัดนิทรรศการออนไลน์ 3 นิทรรศการ ได้แก่ นิทรรศการ “ศิลปะแสดงสด “ดนตรี กวี ศิลปะ”: ใจเขา ใจเรา ใจแผ่นดิน” “3Cs Tai Dan Intervention: Spiritual connection beyond the lockdown Total” และ “ให้ไกลใกล้”

การกระจายตัวของนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่มในประเทศไทย

กรุงเทพมหานครและปริมณฑล: การกระจุกตัวของนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่ม

“เชียงใหม่เซ็นเตอร์”: นิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่มในภาคเหนือ

“อีสานนิยม”: นิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

“ภูมิภาคปาตานี”: ความรุ่งเรืองของนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่มในภาคใต้หลัง พ.ศ. 2561

ศิลปะร่วมสมัยข้ามพรมแดน: นิทรรศการกลุ่มในต่างประเทศที่ศิลปินและภัณฑารักษ์ไทยเข้าร่วม

เทคนิคทางศิลปะที่ได้รับความนิยมในนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่ม

บทบาทของภัณฑารักษ์

ภัณฑารักษ์ เป็นผู้ที่คัดสรรและตีความผลงานศิลปะ ในแวดวงศิลปะร่วมสมัยภัณฑารักษ์มีบทบาทสำคัญในการสร้างนิทรรศการหรือเทศกาลศิลปะขนาดใหญ่ผ่านกระบวนการภัณฑารักษ์เพื่อนำเสนอนิทรรศการแก่สาธารณะ ในโลกศิลปะร่วมสมัยไทย ภัณฑารักษ์เริ่มมีบทบาทในนิทรรศการกลุ่มตั้งแต่ พ.ศ. 2539 เป็นต้นมา โดยมีภัณฑารักษ์ที่มีส่วนร่วมในนิทรรศการกลุ่ม 148 คน แบ่งเป็น ภัณฑารักษ์ชาวไทย 104 คน และภัณฑารักษ์ชาวต่างชาติ 44 คน ตั้งแต่พ.ศ. 2539 ปรากฏนิทรรศการกลุ่มที่มีส่วนร่วมของภัณฑารักษ์ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล 128 นิทรรศการ ขณะที่จังหวัดเชียงใหม่มีจำนวน 20 นิทรรศการ

ภัณฑารักษ์ไทยกับบทบาทควบคู่การเป็นศิลปิน

บทบาทของผู้สนับสนุนในนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่ม

“เอกชนไทย” : แรงขับเคลื่อนสำคัญของนิทรรศการศิลปะร่วมสมัยแบบกลุ่ม